Eddie’s bijzondere wandeltocht deel 6: Een reis om nooit te vergeten

Boswachter Eddie Wolfswinkel liep de afgelopen maanden een wandeltocht van Sicilië naar Nederland om geld op te halen voor Stichting Tekenbeetziekten. Op Wandel.nl kon je zijn ervaringen onderweg volgen. In totaal heeft hij ruim 13.500 euro opgehaald voor kinderen met de ziekte van Lyme. Lees nu zijn laatste blog in deze serie.

Afbeelding Eddie’s bijzondere wandeltocht deel 6 (slot)

Door Eddie Wolfswinkel

Wat is de tijd snel gegaan. Een half jaar geleden, op 8 oktober 2021, vertrok ik met Mark, een vriend, richting Sicilië. Hij zette mij af en mijn reis ging van start. Vooraf kon ik mij totaal niet bedenken wat het mij allemaal zou brengen. Zouden het ontspannen maanden worden?

In het begin leek alles vrij lastig te zijn. Voor alles moest een modus worden gevonden. De tarp opzetten had ik wel al geoefend, maar dit bleek in het berglandschap toch tegen te vallen. Een kampvuur aanmaken met de firesteel moest geen probleem zijn, maar op een natte dag, als elk stuk hout nat was? Er zijn zeker momenten geweest dat het me niet lukte om een kampvuur te maken.

Intens rustgevend

In het begin van de reis was alles nieuw, spannend en een uitdaging. Een onbekende taal leren was superleuk, net als het slapen in het wild. Buiten slapen is echt superfijn. Ik heb zo genoten van de slaapplekken in het bos. Zittend bij een knisperend kampvuur dat me warmhield. Kijkend naar de sterrenhemel, waar meer sterren te zien zijn dan anders. Het roepen van een bosuil in de doodse stilte: zo intens rustgevend. Mijn ervaring is dan ook dat ik veel uitgeruster wakker werd.

Afbeelding Eddie Wolfswinkel's kampeerplek

Daarnaast waren er ook nachten met storm en met wilde zwijnen die hevig aan het knorren waren. Vooral de laatsten hielden me vaak wakker. Dan spookte er altijd één vraag door mijn hoofd: ‘Heb ik écht al mijn eten uit de tas gehaald?’ Langzaamaan vond ik een structuur voor mijn tas. Er ontstond een vaste plek voor alles dat ik meenam. Ook creëerde ik een vast moment voor de lunch, om mijzelf rust te geven op de dag. Dankzij alle ervaring verliep alles gemakkelijker. De tarp zet ik nu met twee vingers in mijn neus op. En nat hout weet ik met wat moeite ook te laten branden.

Aanpassen

Maar waar de survival-skills een heel eind gemakkelijker gingen, merkte ik dat de vermoeidheid mij parten speelde. Ik paste de reis aan en ging bijvoorbeeld met de trein naar Frankfurt om daar musea te bekijken. Een kleine ruststop die had moeten leiden tot een doorstart, werd een eindstop. Want eenmaal weer begonnen met lopen in Wiesbaden, bleek de koek echt op te zijn. Ik kon de kracht niet meer vinden zoals dat wel lukte in Italië. Geen kracht meer om de grens nog één keer te verleggen. En dan betekent het dat de reis over is. Niet met tegenzin door blijven gaan. Maar starten met nagenieten.

Afbeelding Eddie Wolfswinkel bij het kampvuur

Doneren kan nog steeds

De wandeltocht van Eddie Wolfswinkel was te volgen via Polarsteps. Op Wandel.nl kun je alle blogs teruglezen. Doneren kan nog steeds via deze site of via deze link.