Stapstenen in het water, dat is iets waar kinderen altijd blij van worden. In het Limburgse Maaspark Ooijen-Wanssum kunnen Agnes en haar vriendinnetje Sanne (beide 12 jaar) zich dan ook helemaal uitleven. Wandelboswachter Ellen Luijks ging met hen op 'wandelsafari’ in dit prachtige verdronken bos.
Wandelboswachter Ellen gaat regelmatig met haar dochter Agnes op avontuur in de Nederlandse natuur en daar schreven ze samen een mooi boek over: ‘De spannendste wandelroutes met kinderen’. Op Wandel.nl neemt ze je mee op safari in Nederland. In haar blog ontdek je de unieke en avontuurlijke natuur in eigen land, waarbij ook (klein)kinderen zich geen moment zullen vervelen!
Na de hoogwatergolven in de jaren negentig van de vorige eeuw moest er wat veranderen in het Maasdal om overlast in de toekomst te voorkomen. Een oude Maasarm vormt nu het hart van Maaspark Ooijen-Wanssum en zorgt ervoor dat de terugkerende wateroverlast verleden tijd is. Nu slingert de rivier als een ‘blauw’ lint door het landschap en zorgt het waterleven voor avontuur. Het is maar moeilijk voor te stellen dat 230.000 vrachtwagens aan grond is verplaatst voor het (uit)graven van de geul en de bouw van dijken. De natuur profiteert optimaal van dit nieuwe gebied en dat gaan we ontdekken.
We volgen het wandelknooppuntensysteem van de #LimburgsePeel en starten bij de Theodorusmolen in Blitterswijck. De meiden rennen de dijk af en zien meteen de eerste stapstenen. Het hele gebied is opgedeeld in compartimenten, waarbij je steeds via stapstenen de compartimenten kunt oversteken. Zo wordt het water in het gebied vastgehouden en daarmee verdroging tegengegaan. Na wat heen en weer gespring, lopen we verder. Even verderop ligt de volgende laagte. Hier gaan ze op de knieën: “Kijk een visje”, klinkt het, terwijl ze ondersteboven hangen. Aan de overkant ligt een vlonder, zodat je letterlijk over het water kunt lopen. Uit het water wordt een waterslakje gepeuterd om van dichtbij te bekijken. “Meiden, er zijn nog meer stapstenen”, zo probeer ik ze weer in beweging te krijgen. Ze hebben van mij de nummers van de wandelknooppunten gekregen, dus ze moeten zelf speuren naar de route.
Een klaphek verraadt dat er runderen in het gebied lopen. Deze Galloway’s helpen mee om het gebied open te houden, want anders kan het water niet goed doorstromen. Wij zien ze vandaag overigens niet. Bij de volgende oversteek vliegt een reiger op en in plas dobberen ganzen, vergezeld door een schooltje pullen, terwijl een fuut onderwater naar wat lekkers zoekt. Een eindje verderop komt de fuut weer boven. Hij vertrekt richting een rietkraag aan de overkant, waar zijn partner op een nest verstopt zit. Ook de bever is van de partij, althans gezien de afgeknaagde bomen. Goed om te zien dat ook deze wateringenieur in dit nieuwe gebied al zijn plekje gevonden heeft. Niet alleen de bever zorgt voor dode bomen, ook de verhoogde waterstand helpt een handje mee met een prachtig verdronken bos tot gevolg.
Nog meer stapstenen en de dames rennen weer weg. Als later een dikke boom het pad verspert, hebben ze ook nog een fikse klimpartij te doen. “Wat een toffe route”, klinkt het als we over de dijk terug naar de auto lopen. Nog even spelen in het kleine speeltuintje voor de molen en dan is het tijd voor een ijsje. Dik verdiend!
Zet wandelboswachter Ellen Luijks in een bos vol met lentebloemen en ze wordt zo blij als een kind. ...
Ooit het land van de griendwerkers, nu het domein van zeldzame planten, varens, omgevallen bomen en ...
Natuurpark Lelystad is altijd leuk, vindt wandelboswachter Ellen Luijks. “Juist nu er nog net geen b...
Onze blogger Saskia van den Brand weet precies welke wandelgebieden jij nog moet gaan ontdekken. Onl...
Onze blogger Saskia van den Brand weet precies welke wandelplekken jij nog moet gaan ontdekken. Onla...