Als De Boswachter met Lippenstift en de Plandelman er samen op uit trekken, is hun blik gericht op de grond maar speuren ze allebei wel naar totaal andere zaken. De een tuurt naar sporen van de mens, de ander naar die van dieren. De wolf laat zich vandaag niet zien, maar de sloddervos wel.
Eerst even dit... Plandelaars winnen in Nederland steeds meer en gelukkig ook een steeds schoner terrein. In deze serie volgen we Anton Damen, alias de Plandelman, op zijn missie om wandelaars bewust te maken van de afvalberg. Hij ontmoet maandelijks een wandelaar die op zijn of haar manier positief bijdraagt aan de wereld. Samen gaan ze plandelen!
Plandelman is een hopeloze sporenzoeker. Die had bijna de wandeling met Arlette Klok alias De Boswachter met Lippenstift afgezegd omdat hij dacht dat de regen de dag ervoor roet in het eten zou gooien. Totaal onnodig: juist na zo’n buitje zijn de sporen extra duidelijk te lezen, verduidelijkt Klok. Tenminste, als je de Boswachter met Lippenstift bent. Zij loopt vandaag ook met een plastic zakje op de Veluwe, maar hoopt op iets totaal anders dan de standaard plandelbuit: wolvendrollen.
Als gids, beroepswandelaar en lezinggever kent Arlette de natuur als haar broekzak – maar ook de menselijke natuur. Mensen zijn misschien geen beesten, maar sloddervossen zijn het absoluut. “Zo jammer dat mensen nog steeds niet stilstaan bij de troep die ze achterlaten in de bossen. Picknickgasten die vergeten hun zooi weer mee naar huis te nemen bijvoorbeeld. We moeten veel meer toezien op dat bezoekers hun afval weer mee terug nemen”. Maar gaan natuurliefhebbers en wandelaars dan zo vaak in de fout? “Dat niet, maar er zijn ook genoeg mountainbikers en sporters die hun sporen achterlaten.”
Genoeg zaken blijven niet bewust achter. Zoals dat straatnaambord dat Arlette op weg naar het natuurgebied langs de kant van de weg zag liggen. Hetzelfde geldt misschien voor die snoepwikkel die als eerste in de vuilniszak verdwijnt – die kan zomaar uit een broekzak zijn weggewaaid, totdat hij hier in een toevallige kuil belandde. Kuil? “Nee, dit is een ketel”, corrigeert Arlette, “kijk maar naar het mos, takjes en de bladeren.” Dit is het (wroet)werk van wild zwijn, voor haar frislingen, zoals de jonge biggetjes heten. Planten, modder, mos: check. Nu minus een plastic verpakking – dubbel check.
Moeiteloos scheidt Arlette het kaf (hondenpoten) van het koren (een vossenprent) en de heilige graal die wolf heet. Die herkent ze aan de stand van de tenen, en soms legt ze voor de zekerheid er een liniaaltje naast. Ze ziet ook in een oogopslag hoe de hazen liepen. Waar geen misverstand over kan bestaan, zijn de meterslange sporen die een auto op in het zand achterliet, of die van de dikke banden van een mountainbike. Waar die op het rechte pad een verdachte bocht maken, treffen we fragmenten van een gesneuvelde reflector en andere fietsonderdelen aan.
Op de hei ligt het gevaar op de loer. En nee, daar bedoelen we dus niet de wolf mee. Arlette is naast specialist ook vurig pleitbezorger voor dit toproofdier dat een essentiële schakel in de biodiversiteitketen blijkt. Angst is niet nodig. “Weet je hoeveel incidenten er jaarlijks worden gerapporteerd waarbij een wolf betrokken is? Driehonderd. Tegenover 150.000 incidenten van honden.”
Maar hoe zit het dan met schapenhouders, die regelmatig moord en brand schreeuwen? Arlette demonstreert op twee plekken dat het een kwestie van een deugdelijke omheining is: bij het dubbeluitgevoerde hek met schrikdraad maakt de wolf geen schijn van kans, bij die krakkemikkige een eindje verder heeft hij de schaapjes voor het oprapen. Daar is dus nog werk aan de winkel voor overheid en veehouder. Maar weet je wat vele malen gevaarlijker is? De mens. “We lopen hier vlak langs militair oefenterrein. Twee weken geleden raapte ik wat losse flodders op, en een blikje. Dacht ik. Ik stond op het punt dat in mijn vuilniszak te mikken, toen iemand uit de groep die ik begeleidde ‘HO, STOP!’ riep. Bleek het een handgranaat te zijn.”
Zin om ook eens met De Boswachter met Lippenstift op pad te gaan? Zie wildwandelen.net
Samen in actie komen tegen zwerfafval is veel leuker dan alleen. Tijdens de Plandeldagen kun je weer meehelpen om gezamenlijk de buurt op te schonen. Na Utrecht komt de Plandelman dit jaar ook in Arnhem en Eindhoven.
De gevleugelde uitdrukking ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’ had net zo ...
Het Arnhemse Broek is een prachtwijk zoals ons land er een heel aantal telt, en daarvan is bekend da...
Als duurzame ondernemer is Merijn Everaarts een echte topper. Of moeten we een echte dopper zeggen? ...
Wil je in Amsterdam bekijks trekken, dan moet je van goeden huize komen. Of met een wandelstok door ...
Weet jij wat plandelen is? Plandelen is wandelen en tegelijkertijd zwerfafval opruimen. Je bent dus ...