Mirelle Geervliet en Mariska Vos maakten van een spontaan idee werkelijkheid en wandelen de komende maanden het Lange-Afstand-Wandelpad de GR5 van Hoek van Holland naar Nice, een route van zo’n 2000 kilometer. Op Wandel.nl lees je over hun ervaringen en geven de twee vriendinnen tips voor wandelaars die in hun voetsporen willen treden.
Tekst & foto's: Mirelle Geervliet en Mariska Vos
Na ons avontuur in de Vogezen stonden ons twee andere berggebieden te wachten: de Jura en de Alpen. De Jura kenden we allebei nog niet goed, maar dit is een prachtig gebied! We wandelen langs mooie groene natuur, kliffen, weilanden en flink wat koeien. Je kunt er dan ook zeker lekkere kaas eten!
De GR5-wandelroute kenmerkt zich door de goed onderhouden en gemarkeerde paden. Niks aan de hand dus, mits je op het juiste pad blijft… We liepen een prachtige etappe langs de rivier de Doubs, met aan weerszijden imposante kliffen. Op de kaart hadden we gezien dat de route op een gegeven moment de klif op ging en later weer naar beneden richting de rivier. Dat kan slimmer, dachten wij! Er liep namelijk ook een pad beneden langs de rivier. Een pad dat de GR5 vroeger ook volgde. Het begon goed, maar op een gegeven moment kwamen we bij een gammel trapje terecht. We klommen het trapje op, waarna we een pad volgden dat steeds slechter en slechter werd. We begonnen al een beetje spijt te krijgen van ons ‘slimme’ plan en voelden ons steeds minder op ons gemak. En ja hoor, we liepen tegen een aardverschuiving aan, waardoor verdergaan geen optie was.
De weg terug was erg moeilijk door de vele losse stenen. Uiteindelijk waren we een uur verder, was het al een stuk warmer geworden én moesten we nog de berg op. Vertraagd en chagrijnig klommen we toch de berg maar op en eenmaal boven concludeerden we dat we onze bestemming van vandaag niet gingen halen. Helaas gaat hiken niet altijd over rozen. In een klein dorpje vonden we wel een plekje om onze tent op te zetten. Gelukkig hadden we, zoals altijd, extra eten bij ons. Flexibel zijn is ook een belangrijke vaardigheid van een Thruhiker!
Na al die weken wandelen begonnen we onze partners toch wel een beetje te missen. Vandaar dat we een weekje welverdiende rust hadden ingepland. Onze partners zijn speciaal vanuit Nederland naar de Jura gekomen om met ons te genieten van de prachtige omgeving. Het was een heerlijke week waarin we de batterij goed hebben opgeladen. Want nu gaat het echte werk beginnen: de Franse Alpen. Na onze oversteek over Lac Leman, begonnen we de eerste dagen met een aantal flinke klimmen en fikse onweersbuien. Door het verslechterde weer liepen we veel door de wolken. Jammer van het uitzicht, maar het geeft ook iets mysterieus mee aan de wandeling.
Uiteindelijk trok het weer bij en hebben we de rest van onze wandelingen door de Franse Alpen kunnen genieten van vele mooie vergezichten. Het was geen uitzondering om meer dan 1000 meter te klimmen en te dalen op één dag. Het was dan ook niet gek dat we af en toe volledig gesloopt waren vanwege de zware fysieke inspanning. Verrast waren we wel over de landschappen en de vergezichten in de Alpen. Elke dag zag het uitzicht er weer anders uit, hier genoten we zo veel van dat de tijd voorbij vloog!
Hoe verder we naar het zuiden liepen, hoe droger en warmer het weer werd. Ook kwamen we steeds meer schaapskuddes tegen, bewaakt door indrukwekkende schaapshonden. In de Alpen komt de wolf veel voor, een grote bedreiging voor de schapen die daar grazen. Daar hebben ze in Frankrijk iets op gevonden. Bij elke schaapskudde lopen ook honden rond, de zogenaamde ‘patou’. Deze honden worden in de kudde grootgebracht. Hierdoor zien ze de kudde als hun eigen roedel en zijn ze zeer beschermend over hun schapen. Het is dus slim om hier rekening mee te houden, mocht je zo’n kudde met schaapshonden passeren. Het sleutelwoord: blijf rustig!
Tijdens een stevige klim in Mercantour, kwamen we halverwege de berg drie van deze grote honden tegen. We stopten meteen met lopen om ze voorbij te laten, gelukkig waren ze vrij rustig. Een paar minuten later kwamen we de schaapskudde tegen. Leuk, dachten we. Totdat we nog vijf andere honden zagen. Luid blaffend en grommend kwamen ze op ons af. We voelde ons hart in onze keel kloppen, maar bleven rustig staan. Het leek erop dat deze honden ons niet zo gemakkelijk lieten passeren. De route vervolgde zich dwars door de schaapskudde… Na een tijdje kwam de herder de berg af lopen. Hij zag ons braaf maar trillend langs de weg staan. We mochten achter hem aanlopen, om door de kudde heen te kunnen en onze weg te vervolgen.
Over een paar weken lees je meer over de wandelavonturen van Mirelle en Mariska op de GR5!
Mirelle Geervliet en Mariska Vos maakten van een spontaan idee werkelijkheid en wandelen de komende ...
Mirelle Geervliet en Mariska Vos maakten van een spontaan idee werkelijkheid en wandelen de komende ...
Boswachter Eddie Wolfswinkel loopt de komende maanden een wandeltocht van Sicilië naar Nederland om ...
De Bunnikse boswachter Eddie Wolfswinkel (27) heeft zijn wandeltocht van Sicilië naar Nederland beëi...