Sanne wandelt lang(e afstanden) met… David Gerrits

Lange afstanden wandelen. Velen moeten er niet aan denken, anderen zijn nieuwsgierig, maar er zijn niet zoveel wandelaars die de uitdaging opzoeken van Kennedymarsen en lange afstanden. Hoogste tijd om deze discipline van het wandelen eens nader uit te lichten. In deze nieuwe serie volgen we Sanne Heymann, die in gesprek gaat met mede-langeafstands-gekkies. Met in deze aflevering: David Gerrits.

Sanne Heymann

Sanne Wandelt Lang(E Afstanden) Met… David Gerrits — (Foto: © David Gerrits)

In 2023 kwam ik David (57 jaar) voor het eerst tegen tijdens Nijmegen-Rotterdam. Het jaar erop troffen we elkaar weer tijdens het wandelweekend van RWV waar we allebei de 80 kilometer liepen. Een vrolijke, open en enthousiaste wandelaar, die ik op Instagram de ene na de andere tocht zag lopen. Toen bleek dat hij óók nog eens vlakbij mij in de buurt woonde, trok ik hem aan zijn jasje om meer te weten te komen over zijn passie voor het lange afstandswandelen.

Van mislukte marathon naar wandelvierdaagse

Hoe ben jij begonnen met wandelen?

“Eigenlijk is het allemaal gestart bij een mislukte marathon van Rotterdam die ik in 2001 wilde lopen. Ik was altijd al een hardloper en kreeg de kans deze marathon te lopen, maar moest helaas halverwege uitstappen. ‘Wat nu?’, dacht ik toen. Ik wilde wel eens wat anders proberen en besloot me in te schrijven voor de 4Daagse Nijmegen. Met een trainingsschema van KWbN trainde ik in een kleine 8 weken naar de 4 x 50 kilometer toe. En hoewel ik verder eigenlijk helemaal geen wandelervaring had, liep ik die 4Daagse boven verwachting en zonder problemen uit.”

Aanmoediging tot een Kennedymars

Een geboren lange afstandswandelaar zo te horen!

“Nou, ik had natuurlijk als hardloper al wel ervaring met langere afstanden lopen, maar was verder eigenlijk ook nog niet bezig met dat je ook 80 kilometer of meer zou kunnen wandelen. Het jaar na de 4Daagse Nijmegen liep ik de 4Daagse Apeldoorn. Een tocht die een stuk minder druk is en een prachtige route heeft. Na die ervaring wist ik: ‘Dit ga ik vaker doen!’

De jaren erna combineerde ik afwisselend het hardlopen met het wandelen van de 4Daagse Apeldoorn. Totdat in 2012 een vrouw de opmerking maakte dat ik er na 4 dagen van 50 kilometer nog wel erg soepel en ontspannen bij liep. ‘Moet jij niet eens een Kennedymars doen?’, vroeg ze. En zo stond ik het jaar erop aan de start van mijn eerste Kennedymars in Geldrop.”

Slapen op de camping

Hoe was die eerste ervaring met zo’n lange tocht?

“Ik wist totaal niet wat mij te wachten stond, maar ik dacht: Laat ik het gewoon eens proberen. Als je het niet probeert dan weet je het niet. Ook nu ging het wandelen boven verwachting en liep ik de 80 kilometer goed uit. Maar ik had verder nog weinig ervaring.

Ik dacht nog niet na over wat allemaal handig is om mee te nemen, of dat het na een nacht niet slapen maar wél 80 kilometer wandelen misschien niet zo handig is om meteen na de finish in de auto te stappen om een uur naar huis te rijden. Gelukkig mocht ik op de camping naast het start- en finishterrein even een uurtje slapen en een kop koffie drinken. Zo kon ik uiteindelijk alsnog veilig naar huis.”

Voorbereid op pad

Al doende leert men, zullen we maar zeggen. Maar inmiddels ben je een hoop ervaring rijker…

“Klopt! Ik heb inmiddels 53 Kennedymarsen op mijn naam staan en 17 Long Distance Walks afgevinkt. Ik weet nu dus een heel stuk beter wat mij te wachten staat. Zo probeer ik van tevoren altijd een paar uur rust te pakken door even op bed te gaan liggen. Of ik nu slaap of niet, je rust zo toch wat uit. Ook leg ik van tevoren mijn tas klaar en check ik het weerbericht. Ik weet van mijzelf dat ik een koukleum ben, dus daar houd ik rekening mee. Verder kan ik niet zonder mijn Buff en is een potje Sudocrème ook ideaal om te gebruiken tegen schuurplekken.”

En hoe doe je het met eten onderweg?

“Voor een groot deel maak ik gebruik van wat er onderweg vanuit de organisatie wordt aangeboden, maar ik heb ook altijd zelf een aantal boterhammen met pindakaas mee. Zeker als ik de loop of de organisatie nog niet ken, is het fijn om wat bij je te hebben waarvan je zeker weet dat je er goed op loopt. Ook vind ik het fijn om, naast het zoete assortiment dat veel wordt aangeboden, ook wat vetten en zout bij me te hebben. Nadat ik eerder eens bijna onwel ben geworden omdat onderweg niks zouts werd aangeboden, zorg ik ervoor dat ik altijd iets van bouillonblokjes of zoute dropjes bij me draag.”

Nijmegen-Rotterdam

Je hebt behoorlijk wat tochten op je naam staan inmiddels. Wat was nou je mooiste ervaring?

“Mijn meest indrukwekkende tocht was mijn eerste keer Nijmegen-Rotterdam. Ik werk in de psychiatrie en had vlak voor die tocht een heftig voorval meegemaakt op mijn werk. Door deze gebeurtenis voelde ik me heel gespannen in mijn hoofd en lijf en had ik de weken ervoor slecht geslapen. Ik heb van tevoren dan ook erg getwijfeld of ik wel wilde starten. Uiteindelijk besloot ik toch te gaan en te zien waar het schip zou stranden.

Omdat de route halverwege vlak langs mijn woonplaats komt, had ik een escape om uit te stappen. Maar het ging goed en ik bleef lopen. Totdat ik ’s ochtends na 120 kilometer voelde dat het zwaar ging worden. Op 140 kilometer zakte mijn energie bijna tot het nulpunt, maar uiteindelijk krabbelde ik er weer bovenop en wist ik: Ik ga het gewoon halen! Dat besef kwam ineens heel hard binnen. Toen heb ik wel een potje lopen te janken.”

Gewoon blijven doorlopen

Het lopen van lange afstanden draait veel om mentale kracht. Hoe ga jij daarmee om?

“Natuurlijk denk ik onderweg ook wel eens: Waarom doe ik dit? Maar ik weet dat zo’n gedachte en zo’n moment tijdelijk is. Natuurlijk kunnen er altijd onvoorziene omstandigheden zijn waardoor je echt moet uitstappen – dat heb ik zelf ook wel eens meegemaakt. Maar vaak is het toch gewoon een kwestie van gewoon blijven doorlopen. Rustig blijven lopen van rustpost naar rustpost. Of zoek iemand om even samen mee op te lopen, dat helpt vaak ook. Al kletsend ben je zo weer een paar kilometer verder.”

Nu ben je inmiddels 57 jaar. Je hebt al behoorlijk wat gedaan. Heb je eigenlijk nog dromen?

“Zeker! In 2019 ben ik hier in Nederland Continental Centurion geworden. Maar stiekem is het nog wel mijn droom om dit ook in Engeland te doen: de bakermat van Centurion. Het zou mooi zijn als dat nog zou lukken. Daarnaast lijkt het mij ook wel wat om in totaal 100 Kennedymarsen en Long Distance Walks op mijn naam te hebben. Ik zit nu op 70 stuks, dus ik heb nog wel wat te gaan, maar vooralsnog voel ik me nog fit En het is ook gewoon heel leuk om te doen. De wandelwereld is een kleine wereld, je komt altijd wel bekenden tegen. Het voelt inmiddels haast als een tweede familie. Dat maakt het lopen van deze tochten ook heel mooi en bijzonder.”

De helft zit tussen je oren

Wat zou jij tegen mensen willen zeggen die na de 4Daagse misschien ook wel een Kennedymars of Long Distance Walk willen proberen?

“Ga het gewoon doen! Als je 40 kilometer zonder al te veel moeite kan lopen, dan kun je ook 80 kilometer lopen. Die tweede 40 kilometer zit namelijk niet in je lijf, maar vooral tussen je oren. Ook vind ik zelf 4 x 50 kilometer zwaarder dan 1 x 80 kilometer. Je hoeft niet steeds weer opnieuw op te laden. En als je eenmaal een Kennedymars hebt volbracht, kun je ook een Long distance proberen te lopen. Er zijn genoeg leuke tochten om uit te kiezen, dus probeer het gewoon eens. En er zijn altijd genoeg ervaren wandelaars die met liefde hun tips en ervaringen willen delen.”

Sanne Heymann (40 jaar) is een kleurrijke lange afstandswandelaar en wandelvlogger. Als verhalenverteller is ze dol op het verzinnen van nieuwe verhalen en avonturen, maar liever voert ze deze avonturen ook uit. Benieuwd naar wat ze allemaal te vertellen heeft? Volg haar wandelvlogs op YouTube of haar leven (inclusief Lange Man, twee katten en een bejaarde hond) op Instagram.