Direct naar de content Direct naar de hoofdnavigatie Direct naar de footer
Blog

Op pad met een pro: tamboer-maître Marc Gouswaart

Wandel.nl gaat iedere maand met iemand op pad die wandelt voor zijn of haar beroep. Militair Marc Gouswaart loopt als tamboer-maître letterlijk voor de muziek uit en zorgt dat de taptoes, defilés en marsoptredens in goede banen verlopen.

Tamboer-maître Marc Gouswaart
Tamboer-maître Marc Gouswaart met zijn hond, foto: Anton Damen

Door: Anton Damen

Kom je een wandelgroep tegen, dan zijn er steevast haantje de voorstes en hekkensluiters. Marc Gouswaart mag van nature het laatste zijn ('korte beentjes hè?), in functie behoort hij écht het eerste categorie. Deze militair loopt als tamboer-maître letterlijk voor de muziek uit en zorgt dat de taptoes, defilés en marsoptredens in goede banen verlopen. 

Loop je met Marc op een mooie vakantiedag een blokje om -in het fraaie, glooiende landschap op een steenworp van de Nederlandse grens, in Kleef- dan is er geheid een stok in het spel. Die maakte Nozem, een kruising van een Beagle en een Podenco-jachthond, net in de bossen buit. Hadden we in plaats daarvan tijdens Marcs werk, een ommetje gedaan, bijvoorbeeld op de kazerne in Apeldoorn, dan was er óók een stok in het spel geweest. Want dat is hét instrument waarmee hij, als tamboer-maître voor de troepen uitloopt en de 54 muzikanten in zijn achterhoede instructies geeft. Mensen met het beroep van Marc zijn letterlijk op de vingers van een hand te tellen; binnen de Nederlandse krijgsmacht zijn momenteel maar drie tamboer- maître in totaal.

Marc Gouswaart
Marc Gouswaart aan het werk

Van de Vierdaagse Nijmegen tot taptoes in Australië

'De muzikale ambassadeur van de Koninklijke Marechaussee' heeft al de nodige kilometers in de voeten. Van de Vierdaagse Nijmegen -sinds 1990 geen editie gemist-, de Airborne Wandelmars tot taptoes in Rusland, Zuid-Afrika en Australië tot optredens in Canada en Nieuw-Zeeland. Soms mag het marcheren geen naam hebben. Bij een beëdiging op de kazerne zal zelf het meest ongetrainde orkestlid nog geen blaren lopen. "Dan lopen we naar het plein, spelen een mars of twee en het Wilhelmus en marcheren we weer terug, en zijn we met 500 meter wel klaar." Op andere gelegenheden worden significant flink meer meters gemaakt. "Op de Vierdaagse kan het wel eens gebeuren dat je net zeven kilometer in de volle zon, met een dik zwart pak aan, hebt gemarcheerd en dan te horen krijgt dat ze een orkest te kort hebben, dus dat je nóg een keer mag. Dat is pittig. En dan heb ik het nog het gemakkelijkst van de hele ploeg, want ik hoef niet continue te blazen."

Marc Gouswaart wandelt ook als hobby
Marc Gouswaart wandelt ook als hobby, foto: Anton Damen

Defileren voor de koning

Da's waar, maar de oplettendheid en verantwoordelijkheid als koploper lijkt me toch ook best inspannend. Hoe doet Marc dat, heeft hij soms ogen in zijn achterhoofd? "Nee, dat is niet nodig. Aan de muziek hoor je vanzelf of het orkest te ver of te dichtbij is. Ondertussen kijk ik ook voor me. Is er voor me een opstopping of heel veel volk, dan laat ik het orkest óf pas-markeren, óf passeren. Ook voor een draai naar links en rechts heb je signalen. Mochten we ooit een doodlopende weg inslaan, dan is daar ook iets op gevonden -maar dat voorkom ik liever door een goede voorbereiding en verkenning." Verder draait het natuurlijk vooral om timing en het aantal passen per minuut. "Op de Veteranendag in Den Haag moeten we voor de koning defileren en dan móet exact op het moment dat de gewapende groep achter ons het podium bereikt de defileermars worden ingezet. Zit er wat vertraging voor ons, dan compenseer ik dat door bijvoorbeeld grotere passen te maken." 

De applausfactor

Marc houdt van wandelen, al betekent dat in coronatijden geen marcheren maar mooie tochten met de hond. Ook fijn, wat niet betekent dat Marc niet uitkijkt naar betere tijden wanneer hij weer wel met 'zijn' orkest op pad mag. "De dirigent wil het liefst zoveel mogelijk concerten, terwijl ik zeg: doe mij maar een paar taptoes per jaar. Persoonlijk ga ik echt voor de applausfactor. Drie jaar terug in Basel hadden we in een week 140.000 toeschouwers! Nou, dat haalt geen concert."