Wandelaars over de positieve effecten van wandelen

'Mijn partner heb ik ongeveer 4,5 jaar geleden leren kennen. Wandelen was altijd al mijn ding: de Vierdaagse van Nijmegen en andere tochten. Elke week op de zaterdag wandelde ik langere afstanden. Hoe heerlijk kan het zijn! Ik heb een pittige baan waarbij veel in mijn hoofd gebeurt en dus heeft dat een wisselwerking op mijn lichaam. Ik kan niet meer zonder het wandelen. Het is een verslaving geworden waarvan ik hoop dat die verslaving altijd blijft bestaan. Ik ben 62 jaar en ik voel mij na zo'n wandeling als herboren: niets is meer belangrijk. Behalve jezelf zijn, een zijn met mijzelf. Onderweg praten is niet nodig, er is zoveel te zien en te beleven onderweg. Een vogeltje die van de ene tak naar de andere wipt, koeien in de wei, een meertje, de uitgestrektheid, of de weidsheid, het grotere geheel. De stilte en de rust.

Het is op deze wereld zo mooi. Je moet het alleen willen zien en koesteren. Want er is zoveel wat mijn hart raakt. Ik kan zelfs emotioneel worden tijdens de stiltewandelingen. Want ik mag en kan het doen. Hoeveel mensen die het ook zouden willen maar het niet kunnen? Dus koester wat je hebt. En dat doe ik dus. Tja ik hoop nog heel veel jaren deze lange wandelingen te mogen maken. En weet je wat zo mooi is? Elk seizoen maak ik ten volle mee. Regen, storm, wind. Warmte. Het is genieten met een Grote G!!'

De wandelschoenen kwamen voor de dag. Van huis uit de training opbouwen qua frequentie en duur. De teller stond op 200 kilometer toe het idee opkwam om het Pieterpad te gaan lopen. Ondanks beperkingen in het vervoer en de horeca lukte het om de totale afstand binnen 6 weken af te leggen. Het doel werd gehaald, maar wandelen was geen doel op zichzelf meer. Het is een middel geworden. Een middel om de gezondheid te verbeteren. Afname van het lichaamsgewicht maakt een mens fitter. Afzien op lange, saaie, hete dagen maakt je sterker. Lichamelijk bezig zijn is goed voor de eetlust, spijsvertering en de nachtrust. En misschien nog wel het allerbelangrijkste is dat je hoofd leeg raakt. Weg met het sombere. Doorlopen! Nieuwe uitdagingen zoeken zoals de Dijkentocht in Noord-Holland, de heuvels van Zuid-Limburg, bos en hei op de Veluwe. Je ontdekt dat Nederland ontzettend veel mooie natuurgebieden heeft, dat een wandeling van vier uur door de stromende regen je vrolijk kan stemmen, dat de haast je zenuwgestel niet langer belast. Het voorjaar staat voor de deur. Hopelijk verdwijnt het virus naar de achtergrond en kunnen we deze zomer onderweg van een hapje en een drankje genieten. En mocht dat nog niet lukken, dan zijn we inmiddels inventief genoeg op het gebied van de zelfverzorging. De teller staat nu op 2000 wandelkilometers. Kijken of dat record verbeterd kan worden. Ik kan het iedereen aanraden!'

De positieve effecten van wandelen zijn voor mij…

• Ik blijf fit
• Mijn hoofd wordt weer leeg, even alle gedachtes op een rijtje.
• Mijn uitdaging is in het hier en nu blijven want mijn gedachten gaan nog wel eens alle kanten op.
• Ik geniet van de natuur.
• Daarnaast vind ik het ook leuk om andere enthousiast te maken om te wandelen. Veel vrienden vertellen me ook trots als ze een flinke wandeling gemaakt hebben. En ik ben dan echt wel trots op ze!'

Op dit moment heb ik het ritme weer te pakken, ik wandel en op woensdag (mijn vrije dag) en in het weekend en probeer de afstand steeds verder uit te bouwen. Dat kost mij best moeite omdat ik een spierziekte heb, waarbij ik nu dus erg blij ben dat ik zo tussen de 4 en 5 km kan wandelen. Ik neem de hond mee en mijn fototoestel.

En wanneer ik dan door het bos loop, of over de heide, kan ik mij werkelijk intens gelukkig voelen.  Vooral als ik nog een mooie foto kan maken, maar ook gewoon simpelweg het kijken naar de bomen, het gras, de struiken de stronken. Het licht dat er tussendoor valt, soms zonlicht, en soms is het gewoon maar grijs en zelfs dan zie ik het pracht en hoor ik de vogels zingen en de wind ruisen. Ik denk dat het voor mij is zoals voor anderen mediteren kan zijn. Soms ben ik bevangen door allerlei gedachten over dingen die ik wel of niet moet doen. Maar als ik daar te veel in meega, dan loop ik het risico dat ik over een stronk struikel. En ik wil gewoon rondkijken en genieten. Ik kan me voelen alsof ik het allemaal voor het eerst zie, met een kinderlijk verwonderlijke blik. Wanneer ik terug ben, moe maar zeker ook voldaan, voel ik me fris en fruitig en kan ik de wereld aan.'

Nu werk ik alweer bijna een jaar thuis. Mijn werk bestaat uit veel overleggen met beeldbellen en rapportages maken. Ik werk bijna negen uur per dag achter de computer. Om niet te veel te zitten, heb ik een zit/sta bureau gekocht waarbij ik regelmatig rek en strekoefeningen doe om soepel te blijven. In het begin van deze periode wandelde ik elke morgen een half uurtje, dit was dan mijn reistijd die ik normaal met de auto maakte. Nu in de winter wandel ik elke middag in de pauze. In mijn woonomgeving heb ik meerdere stadsparken waar het fijn wandelen is.

Ook mijn collega's die thuis werken, gaan dan even wandelen. Zo wandelen we toch gezamenlijk. Ik vind het heerlijk om tijdens mijn werkdag er even tussenuit te gaan. Ik voel mij na een minuut of tien alweer lekker fris en geniet ik van het buitenzijn. Mijn lunchwandeling duur rond de 30 minuten. Na mijn wandeling kan ik weer fris en vol creativiteit aan mijn middagdeel van mijn werkdag werken.'

Noot van de redactie: omwille van de privacy hebben we alleen de voornamen van de wandelaars gepubliceerd. De volledige namen van de wandelaars zijn bij de redactie bekend.