Hart voor Brabant

Van tijd tot tijd zijn mijn gedachten vervuld van bonte kleurenprachten,

als schilderijen van Van Gogh en toch,

voor al dat moois van binnen zijn geen woorden te verzinnen,

maar iets verleidt mij te beginnen.......

 

Ik waan mezelf opnieuw geboren in ‘t hoge gras langs karrensporen,

ik zie de rook en ruik de geur

van smeulend houtvuur vlak bij mij, ontdek de kleine boerderijen

verscholen in de landerijen.......

 

Ik luister liggend in mijn dromen naar ‘t zacht gelispel in de bomen,

de handen onder ‘t hoofd gevouwen

lig ik op een halm te kauwen, en in de armen van de wind

voel ik mij weer als een kind.......

 

De paarden dampen voor de ploegen, zwaar snuivend van gehoorzaam zwoegen.

De rijke aarde van de akker

wacht het ongeboren koren van de zaaier in haar voren,

om te ontkiemen in zijn sporen.......

 

De warmte zindert op de velden

waar nieuwe oogst begint te groeien, uitbundig korenbloemen bloeien

en kinderen tot het donker stoeien.......

 

De avond spreidt zijn duister laken om zo de wereld te bewaken.

Een nachtegaal laat bij het riet

zijn nooit geëvenaarde lied vol trots uitbundig aan mij horen

tot in het aarzelend ochtendgloren......

 

 

De zomer heeft haar werk gedaan, de zeis gaat zingend door het graan.

Onzichtbaar aan de waterkant

zie ik de boeren op het land de zware schoven moeizaam torsen,

en hoor ik vlegels driftig dorsen.......

 

Het najaar dient zich koeltjes aan alsof het zegt: “Je moet weer gaan”.

Ademloos door zoveel vrede

kom ik langzaam weer tot rede.

Snel verbleekt mijn dromerij, maar Hart voor Brabant klopt in mij.......

 

Peter de Vos, 1975 - vrij naar “Les Poètes” – Aragon/Jean Ferrat