Marleen Veenstra loopt de komende maanden het Elfstedenpad. Dit doet ze niet alleen, want ze loopt samen met haar hondje Nori. Marleen redde Nori zes jaar geleden bij een slager in Thailand door haar te adopteren. Met een eigen stempelkaart en rugzak wandelt het hondje de komende maanden door Friesland. De eerste etappe ging van Leeuwarden naar Mantgum.
'Als Friezin heb ik al jaren in mijn hoofd om een ‘iets’ te gaan doen met de elfsteden. Meer dan honderd kilometer fietsen is niet aan mij besteed en een week lang tochten van meer dan 40 kilometer per dag lopen, zag ik ook niet zitten. En toen kwam ik op internet het Elfstedenpad tegen. Hier werd ik direct enthousiast van! Ik wandel graag en mijn geadopteerde Thaise hondje Nori ook. Hoe leuk is het dan om samen te gaan wandelen? Zo ontstond het plan om het Elfstedenpad te gaan lopen. Mijn sportmaatje Rommy werd door mijn enthousiasme aangestoken toen ze mij hoorde vertellen over het Elfstedenpad. Zij heeft zich bij Nori en mij aangesloten en zo stonden we zaterdagochtend 25 januari met zijn drieën om 10.15 uur klaar bij station Leeuwarden.
Vanaf het station zijn we naar het VVV-kantoor gelopen voor onze allereerste stempel. Hier werd Nori op de foto gezet door de enthousiaste medewerkster. Nori valt ook best op met haar eigen stempelkaart, rugzakje en twee mascottes. Vanaf het VVV-kantoor gingen onze eerste kilometers richting de Vrouwenpoortsbrug: het officiële startpunt van het Elfstedenpad. Hier moest natuurlijk een startfoto gemaakt worden en meerdere voorbijgangers wensten ons succes. Zo leuk!
De route van deze eerste etappe was fantastisch. We liepen door weilanden, over schelpenpaden, door modder en plassen, over veeroosters, langs boerderijen en kerken, en door grote en kleine dorpen. Door het minidorpje Fûns bijvoorbeeld, wij hadden er nog nooit van gehoord. Mooi om Friesland op deze manier te ervaren. De frisse wind zorgde ervoor dat we flink doorliepen.
We hebben volop van de tocht genoten, ook Nori. Er was zo veel te zien en te ruiken! De muisjes schoten soms vlak voor haar neus weg. Veel molshopen zijn door haar gemarkeerd en haar rugzakje met twee mascottes heeft ze zonder mokken gedragen. Onderweg kregen we meerdere keren leuke reacties op haar dappere avontuur. Na 5 uur wandelen kwamen we in Mantgum aan: ons eindpunt voor vandaag. Sneller dan we hadden gedacht en zonder al te veel blaren. In de trein naar huis hebben we meteen onze volgende wandeling afgesproken. Over twee weken gaan we de tweede etappe lopen, mits het weer het toelaat. Dan lopen we van Mantgum naar Sneek. Nu al zin in!'