Direct naar de content Direct naar de hoofdnavigatie Direct naar de footer
Blog

De kracht van een (teddy)beer

De 104de Vierdaagse Nijmegen mag dan in 2020 niet doorgaan, de herinneringen aan dit wandelevenement zijn gelukkig nog volop aanwezig. Op Wandel.nl plaatsen we daarom mooie verhalen over de Vierdaagse.

Twee teddy beers houden elkaar vast

Door Joyce van den Goorbergh

De wereld van mijn cliënt was al klein, maar werd nog kleiner toen ze terminaal bleek te zijn, want soms even ontsnappen aan de werkelijkheid werd nog moeilijker. Met dank aan een teddybeer en de Vierdaagse Nijmegen werd haar wereldje iets groter. Kon ze zoals zij dat noemde even ontsnappen aan de realiteit. De beer, gekleed in een witte doktersjas met rood kruis en zelfs een stethoscoop, werd door haar ‘dokter Martin Haga’ genoemd. Voornaam van haar behandelend arts en achternaam van het ziekenhuis alwaar de onderzoeken plaats vonden.

De beer is tijdens de Vierdaagse meegegaan naar alle posten waar ik als Rode Kruis-medewerker dienst had. De schouwburg in Nijmegen - door ons Rode-Kruisers ons hotel genoemd - was de plaats waar wij kleding haalden, bed opmaakten, omkleedden enzovoorts. Officieel waren wij team 1, maar we werden al snel door eenieder omgedoopt tot team Beer. Als teddyberen naast hun schoenen konden lopen, zou dr. Martin dit zeker hebben gedaan. Het gebeuren werd namelijk zo gaaf opgepakt door eenieder. Avonturen van dr. Martin werden in het dagboek genoteerd en aan het einde van de dag werd dit doorgestuurd naar mijn collega's, die de terminale cliënt dan op de hoogte brachten.

Dr. Martin tijdens de Vierdaagse
Dr. Martin tijdens de Vierdaagse

Dr. Martin bezocht met een medewerker van het verbindingsteam het kloppend hart van de Vierdaagse (ofwel de meldkamer), hielp mee op de posten bij het aanmelden van de wandelaars en kwam zelfs meehelpen blaren prikken en plakken.

Dr. Martin bood die boom van een kerel die erdoorheen zat en het niet meer zag zitten, die zich rot schrok toen er een dokter zou komen om een inschatting te maken, zoveel afleiding dat meneer niet eens in de gaten had dat waar hij tegenop zag was geschied en hij verder zou kunnen.

De cliënt is kort na de Vierdaagse heen gegaan. Mij was gevraagd om haar in het hospice op te zoeken, omdat ze afscheid wilde nemen. Aldaar aangekomen reageerde ze niet op mij, maar wel op dr. Martin toen ik met een pootje langs haar wang streek. Een glimlach, commentaar op zijn vieze snoet (eh … dat krijg je als je als teddy stiekem een ijsje te pakken probeert te krijgen). Het was een emotionele week, maar met dank aan Team 1/Beer ook weer aangenaam afzien. Dus volgend jaar weer!

Het afscheid was bijzonder en door omstandigheden voor mijn persoon leerzaam. Wat een (teddy)beer al niet voor elkaar kan krijgen!