Ga mee op boevenpad op de wandelroute 'De Bende van de Witte Veer' in de Loonse en Drunense Duinen. "De bossen aan de rand van de duinen zijn ideaal om je in te verstoppen, als je een rover bent."
Tekst & foto's: Eva Hopstaken
“Zou het daar bovenin zijn geweest?” vragen we onszelf hardop denkend, wenkbrauw ophalend en elkaar aankijkend af. We turen naar verschillende ruimten van het Witte Kasteel. “Is dat de plek waar Swarte Johannes, de bendeleider van de Bende van de Witte Veer een jaar gevangen zat?”
Die Swarte Johannes dat was me er eentje, als je de verhalen die over hem in de Langstraat (de verzamelnaam voor het gebied van Loon op Zand, Kaatsheuvel. Dongen, Sprang-Capelle, Waalwijk en omstreken) de ronde doen, mag geloven. Leider van een beruchte bende. Stelen van de rijken, delen met de armen. Naast zijn vaste scharrel Blommeraandje had hij in elk stadje een ander schatje. Iets wat hem duur kwam te staan.
Achter het dichte struikgewas duikt Het Witte Kasteel op. Een plek waar de oude schurk eieren voor zijn geld koos. Op het terras van Het Koetshuis scroll ik even op mijn telefoon om de precieze feiten er nog eens op na te slaan. “Het was de schuld van Blommeraandje,” lees ik hardop voor aan mijn wandelgezelschap, “Toen Swarte Johannes hier opgesloten zat, kon niemand officieel aantonen dat hij met de bendepraktijken en plunderingen te maken had. Zijn ex-geliefde, Blommeraandje dus, pleegt verraad met alle gevolgen van dien. Door marteling onder druk gezet, bekent hij talloze misdrijven en word veroordeeld tot de strop. Volgens overleveringen liggen de resten van deze hoofdman in het Leikeven in De Moer. "En", voeg ik er met een spannende stem aan toe, "soms zie je nevelflarden rond het kasteel, de geesten van de bendeleden van weleer…."
“Wat hoor ik nou?” vraagt de jongste wandelaar van ons groepje. “Het zal wel een specht zijn,” antwoordt de een. “Of een bendelid,” grapt de ander. “Niet leuk!” klinkt het als reactie en voor alle zekerheid versnelt ze haar pas. De bossen aan de rand van de Loonse en Drunense duinen zijn ideaal om je in te verstoppen, als je een rover bent. Voor ons geven de hoge bomen heerlijk verkoeling op een warme zomerdag.
De open vlakten van het stuifzandgebied, ook wel de Brabantse Sahara genoemd, zijn prachtig. Zouden Swarte Johannes, Blommerantje, Lucretia de Heydinne, Capiteyn Alewijn Aertappel en Luytenant Peldertje dat ruim 300 jaar geleden ook gevonden hebben? Waarschijnlijk wel, maar zij hadden andere dingen dan wandelen en van de natuur genieten aan het hoofd.
Ploegen en zwoegen door mul zand, omhoog en omlaag. Prachtige vergezichten en alles wat je ziet is …...
Toen Brabantse wandelaars door de pandemie hun langgekoesterde droom – wandelen naar Santiago de Com...
Natuurgebied de Dintelse Gorzen is uniek in zijn soort. De mix van zoet en zout water zorgt voor een...
Deze zomer zijn twee nieuwe Van Gogh-wandelroutes gelanceerd. De een met de focus op de geboortegron...
Vanuit Vught wandel je je richting de Loonse en Drunense Duien, een van de meest uitgestrekte stuifz...