Direct naar de content Direct naar de hoofdnavigatie Direct naar de footer
Blog

Regendruppels op de route van Dokkum naar Damwoude

Marleen en Nori zijn inmiddels al bij etappe 13 van het Elfstedenpad. Tussen Dokkum en Damwoud waren de weergoden de wandelaars helaas niet altijd gunstig gezind. Maar een mooie wandeling werd het gelukkig wel.

Bordje op route Elfstedenpad met tekst Oant sjen!

Marleen Veenstra loopt samen met haar hondje Nori het Elfstedenpad. Marleen redde Nori zes jaar geleden bij een slager in Thailand door haar te adopteren. Met een eigen stempelkaart en rugzak wandelt het hondje door Friesland.

De Bonifatius-fontein in Dokkum
De Bonifatius-fontein in Dokkum

‘De bushalte in Dokkum ligt aan de wandelroute, een perfecte start vandaag. De wandeling begon langs het water dichtbij de Woudpoortbrug om al vrij snel bij de Bonifatius-fontein af te slaan naar rechts. We wandelden langs de Bonifatiusbron en hebben een kijkje genomen bij de kapel. Via een parkje liepen we terug naar het water om daar over te steken en via het industrieterrein Dokkum uit te lopen. Dat industrieterrein was wel een dingetje....de route stond hier (volgens ons dan) niet heel duidelijk aangegeven en toen de weg ophield bij een bedrijventerrein en doorgaand verkeer naar rechts af moest slaan en zo’n beetje alle straten daar Hogedijken heten, raakten wij toch wel wat in de war.....boekje erbij met  de overzichtskaart, meneer vragen die voorbij reed in zijn auto (‘Jullie moeten hier echt naar rechts hoor. Jullie lopen goed.’) en regendruppels. Twijfels bij ons, want wat de meneer zei klopte niet met onze kaart en ons gevoel. Googlemaps maar aan en wat bleek: zo liepen we toch echt van de route af. Nog meer regendruppels.....eigenlijk gewoon een enorme bui!

Doordat we een klein stukje verkeerd waren gelopen, kwamen we langs een afdakje waar we konden schuilen en de tekst in ons boekje goed konden doorlezen: ‘Hogedijken, einde weg linksaf, fietspad, rechtsaf fietspad’. Maar daar was toch echt een bedrijventerrein. Alhoewel, iets verder het terrein op voor een hek stond wel een links af bord met een fietsje erop. Die moesten we dan vast volgen. Na de bui hebben we het stukje terug gelopen, richting het bedrijventerrein en het ‘Fietspadbord’, en daar zat inderdaad de geel-rode sticker onder het bord op de paal geplakt. Helaas niet echt duidelijk zichtbaar (voor ons dan....). Maar goed, we hadden mooi even kunnen schuilen! Het fietspad ging langs velden vol met blatende schapen. Altijd leuk en gezellig. Maar één schaap was wel wat klagelijk aan het blaten. Ze stond net achter een bosje dus we konden haar niet goed zien. En ze bleef wel héél dichtbij het hek staan terwijl de kudde het veld in liep toen wij voorbij kwamen. Toch maar even kijken en de bosjes aan de kant duwen. En daar stond ze hoor, met haar kop door het vierkante gaas gestoken. Maar ja, als je je kop wat schuin houdt en eruit probeert te trekken, dat lukt dus niet. Er zat een diepe greppel vlak voor het hek met veel begroeiing. Dat is nog best een uitdaging met spierpijn in je hamstrings! Maar goed, beestje moest bevrijd worden. Dus hop, met een grote stap erover.

‘Duw je de bosjes even aan de kant Marleen? Dan kan ik een foto maken.’

“Rommy? Bijten schapen? Ze kijkt echt heel gemeen.”

‘Nee, volgens mij niet. Kan je het gaas niet wat groter trekken?’

“Nee joh! Dat kan niet. Jeetje...nou, ik druk wel rustig op haar kop dat ze hem recht houdt en dan wat naar achteren....”.

‘Doe je de bosjes ook nog even aan de kant?’

“Het is al gelukt! Ze is er al uit! Gelukkig.”

Geen idee hoelang ze daar zo heeft gestaan, maar onze missie was vlot geslaagd! De foto van de reddingsactie wat minder, die kwam te laat.

Nori, Marleen en wandelmaatje Rommy
Nori, Marleen en wandelmaatje Rommy

We bleven daarna tussen de weilanden lopen, langs de mooiste huizen en boerderijen. Er stonden veel koeien in de wei, de één nieuwsgierig, de ander aan het spelen. Prachtige omgeving. 

Via een leuk graspad liepen we heerlijk kletsend richting Driesum. Natuurlijk hebben we hier weer het rondje om de kerk gelopen. Onze route ging langs de Rinsma State, door een mooi park en langs een kudde hertjes met jongen. Het pad ging over op een mooi (fiets)pad langs water. De route ging verder door Wouterswoude naar Damwald. Dit hebben we vlot doorgelopen, want we wilden de bus halen. En gelukt! Ondertussen werden we vermaakt door Siebren die in een koeienpak op de fiets rondjes aan het fietsen was in de straat en zich moed aan het indrinken was voor zijn bruiloft op 28 augustus.

Half augustus gaan we etappe 14 lopen. Deze zullen we waarschijnlijk wat langer maken omdat we het ommetje naar Bartlehiem graag mee willen nemen. Want een Elfstedenpad zonder het bruggetje in Bartlehiem gezien te hebben, dat kan natuurlijk niet!'