Precies 35 jaar nadat de 13e Elfstedentocht plaatsvond (op 21 februari 1985) liepen Marleen Veenstra en haar hondje Nori de derde etappe van het Elfstedenpad, van Sneek naar Balk. Terwijl de schaatsers destijds de vrieskou trotseerden, was voor Marleen en Nori de steeds harder wordende wind een uitdaging.
Marleen Veenstra loopt samen met haar hondje Nori het Elfstedenpad. Marleen redde Nori zes jaar geleden bij een slager in Thailand door haar te adopteren. Met een eigen stempelkaart en rugzak wandelt het hondje de komende maanden door Friesland.
'Omdat storm Ellen op de loer lag, besloten we al vroeg te starten met etappe 3. Met 23 kilometer is dit de langste etappe van het Elfstedenpad, van Sneek naar Balk. In Sneek hebben we de route weer opgepakt bij de Waterpoort. De route wordt goed aangegeven met de kleuren rood-geel, dus de eerste routestickers werden al gauw weer gespot. Buiten Sneek kwamen we op een prachtig pad te lopen richting IJlst. De zon scheen volop en de natuur om ons heen was prachtig met de rivier De Geeuw en veel verschillende vogels.
IJlst, met zijn mooie houtzaagmolen De Rat, kwam al snel in zicht. Dat is nog eens leuk een stad binnenlopen! Prachtig! En vlak voorbij De Rat stond de mooie fontein Onsterfelijke Bloemen Rikka. De fontein symboliseert de eeuwige verbintenis tussen mens, cultuur en natuur. Mooie kleuren, mooie symboliek. En IJlst werd alleen nog maar mooier. In het centrum grenzen de tuinen van de huizen aan de rivier De Ee. Overtuinen worden ze genoemd, en deze tuinen geven deze plek een heel uniek gezicht. Ook staat er in IJlst nog een oude schoorsteen en slijpsteen van de fabriek Nooitgedagt.
Bij een gezellig bakkerijtje haalden we onze Elfstedenstempels. Drie stempels en een flesje Elfstedenwijn rijker, kwamen we weer naar buiten. Nadat we IJlst achter ons hadden gelaten, kwamen we naast een provinciale weg te lopen. En niet een klein stukje, maar de hele 8 km naar Woudsend!
En niet een klein stukje, maar de hele 8 km naar Woudsend! Met de steeds harder wordende wind bijna recht in ons gezicht was dit een gedeelte van de route om snel te vergeten. Wat wandelmaatje Rommy en mij betreft.......Nori dacht er duidelijk anders over en genoot ook hier van alle muizenholen, en kon maar niet kiezen of ze nu links of rechts van ons wilde lopen. Ondertussen scheen de zon nog heel af en toe zwakjes door de wolken heen.
In Woudsend wachtte ons een mooi welkom. Ook hier zagen we prachtige molens (‘t Lam en De Jager), leuke stegen en gezellige straatjes. Hier hebben we geluncht langs de Ee en kwamen we een groepje toeristen tegen dat veel interesse toonde in onze inspanning om het Elfstedenpad te lopen. ‘Maar och, die arme hond’, zeiden ze over Nori. Nou, ‘die arme hond’ heeft net zo genoten als wij! En waarschijnlijk nog meer kilometers gemaakt met haar heen en weer getrippel.
Hoever we nog moesten, werd er met interesse door de toeristen gevraagd. Vandaag nog naar Balk, antwoordden we. ‘Oh Balk....dat ligt om de hoek.’ Een hoek van 6 kilometer, dat dan weer wel. En een hoek met een steeds harder wordende wind. Die laatste 6 km was hard werken en liep gedeeltelijk langs het Slotermeer. De fietsers die we tegenkwamen, kwamen bijna niet vooruit. Zo hard waaide het. Gelukkig hadden we heel af en toe wat beschutting van een rijtje bomen.
En toen kwam eindelijk Balk in zicht. In de gezellige winkelstraat kochten we opnieuw wat Friese souvenirtjes. Aan het einde van de winkelstraat was de bushalte. Nog geen twee minuten later konden we instappen en waren we na 6 uur lopen weer op de terugweg naar huis. Wat is dit leuk om te doen! Om Friesland zo te leren kennen is gewoon een cadeautje. Op naar etappe 4!’